bonusoma

"Bonus- oma"

Namen onthouden dat kan ze niet. Ze pakt het anders aan om de zusters uit elkaar te houden.
Zo is er “die uit Bergen op Zoom” of “die met die katten”, “die nog thuis woont”, die met die drie kinders, die van de overkant en die uit Borssele.
Dit alles zegt ze dan in onvervalst Zeeuws dialect.

Het leuke is dat ze deze dingen over de zusters dus wél onthoud. Haar oren lijken ook altijd open te staan en wanneer ze ook maar iets opvangt over je privé leven dan krijg je dit zeker een keer te horen. Soms verbazingwekkend wat ze blijkbaar opvangt en vaak dan wel haar “eigen’ verhaal of invulling aan geeft.
Ze kan ook ontzettend belangstellend en bezorgd zijn wanneer ze hoort dat mijn dochter bijvoorbeeld ziek is.

Dan komt ze met moederlijke adviezen en niet zelden komt er dan ook een verhaal los uit haar jeugd. Uit de tijd wanneer haar moeder voor haar zorgde wanneer ze ziek was. En andersom.
Zo vond ze het maar niets dat ik als moeder een hele avond kwam werken terwijl mijn kind ziek was (griep). Het helpt niet wanneer ik haar zeg dat mijn man thuis is om voor haar te zorgen. Een ziek kind heeft zijn moeder nodig, punt uit. Ze blijft me dan ook een hele avond zeggen dat ik alle bewoners maar snel naar bed moet doen zodat ik naar huis kan gaan. Zij zou het wel weten hoor wanneer het haar kind was, zegt ze me nog.

Wanneer ze een keer opvangt dat mijn dochter tussenin mag slapen in het “grote” bed wanneer ze zich niet goed voelt of bang is, vraagt ze wekenlang wanneer ik aan het werk ben, of ze weer tussenin heeft geslapen.

Mijn dochter is een paar keer mee geweest naar mijn werk en heeft de bewoners getrakteerd op mooie tekeningen en een keer op stroopwafels.

Sinds die tijd kan mijn dochter niets meer fout doen.
Mijn dochter is 9 jaar en krijgt van haar een kop en schotel en een doosje met parfum, ze koopt een zakje snoep voor haar en ik moet een doosje chocola mee nemen wanneer zij er daar nogal veel van heeft gekregen voor haar verjaardag. En wanneer mijn dochter haar daar weer voor bedankt en blij is met de aandacht van haar, glundert ze van oor tot oor.
Vroeger werd me voorgehouden dat je vooral je privé leven gescheiden moest houden van je werk. Daar ben ik het niet (meer) mee eens. Door af en toe iets te vertellen over mijn kinderen, en ik het bijzonder over mijn dochter, geeft zij me moederlijke adviezen en geeft ze liefdevolle aandacht als een grootmoedertje.

Ze is nooit getrouwd geweest, heeft geen kinderen gekregen en nu ze 97 jaar geworden is, heeft ze het gevoel tóch nog een soort oma te zijn.

En wanneer ik haar dan zo zie glunderen ben ik blij dat ze het gevoel heeft iets te betekenen in mijn "privé" leven.