TROTS OP….IN CORONA CRISIS
Over de versoepeling van maatregelen met betrekking tot bezoek van onze bewoners in de verpleeghuizen is al veel over geschreven en gezegd. Helaas ook veel (terecht) negatieve berichten. Zo zijn er instellingen die nog steeds heel streng handhaven en helaas zit er veel verschil qua instelling wat toegestaan is en wat niet. Het is natuurlijk wel zo dat er ook geen enkele instelling hetzelfde is en maatwerk is zeker gewenst. Alleen was het mijns inziens beter geweest wanneer de frequentie en de duur van het bezoek overal ongeveer hetzelfde zou zijn geweest. Ook het gebruik van wel/geen mondkapje en toestaan naar buiten of niet, zou beter geweest zijn dat dit ook overal hetzelfde zou zijn. Aan de andere kant wil ik benadrukken dat voor het management team van een zorginstelling niet eenvoudig is om aan alle maatregelen, voorschriften en eisen te voldoen, om bezoek toe te laten. Dit vraagt echt leiderschap, overzicht, samenwerking, transparantie, inzicht in wat er speelt en wat er nodig is binnen de woningen, kordaatheid, durf enz.
Omdat ik verdrietig word van al de negatieve berichten over de verpleeghuizen/zorginstellingen, kom ik nu met een positief verhaal. Niet verzonnen, niet speciaal aangedikt of mooier gemaakt maar precies zo ik het ervaren heb en nog ervaar.
Ook de #SVRZ de organisatie waarbij ik in een van hun locaties werk, ging 20 maart op slot. Er was vanaf die datum geen bezoek meer toegestaan. Maar ook geen vrijwilligers, pedicure en kapper niet en ook het activiteiten/vereniging leven lag vanaf die datum stil. In de woningen was alleen nog eigen personeel toegestaan en alles wat kon wachten en niet direct noodzakelijk was voor de directe zorg aan de bewoners werd geweerd uit de woningen. Het werd stil in huis, ik heb eerder een in blog genoemd, dat er een bijna serene rust kwam in de huiskamers. Dat deze rust zowel voor medewerkers als bewoners heilzaam kon zijn, ga ik hier nu verder niet op in, daar heb ik al eerder over geschreven.
Het gaat er mij om nu te vertellen hoe de #SVRZ om is gegaan met deze Corona crisis. Nog voordat de deur “op slot” ging werd het personeel op de hoogte gehouden over de ontwikkelingen m.b.t dit virus. Ook werd medewerkers op het hart gedrukt zich zo min mogelijk te verplaatsen thuis om “onze” bewoners zo veel mogelijk te beschermen, het besmettingsrisico zo laag mogelijk te houden. Er verschenen direct allerlei protocollen, die wanneer nodig onmiddellijk aangepast werden. Er kwam een speciaal Covid- 19 team bestaande uit verschillende disciplines, we kregen voorlichting d.m.v. digitale e-learning over bijvoorbeeld wat te doen bij een verdenking van Covid -19, wanneer druppelisolatie?, wanneer strikte isolatie?, hoe werkt het wanneer een afdeling in cohort gaat? enz.
Medewerkers kregen de gelegenheid hun angsten en zorgen te uiten en delen via een speciaal telefoonnummer wat ze daarvoor konden bellen. Testen bij verdenking werd gelijk gedaan, zowel bewoners als personeel. Er kwam een samenwerking tot stand met ziekenhuizen en andere zorginstanties om samen zorg te dragen voor voldoende beschermingsmiddelen en het steriliseren van schorten bijvoorbeeld. In het begin van de crisis kregen we elke dag een corona update, later werd dit wekelijks. Daarin was de instelling transparant naar de medewerkers toe, hoeveel en waar zijn er besmettingen, wat gebeurt er achter de schermen, wat moet je doen als…enz.
Ook bewoners, mantelzorg en vrijwilligers werden voortdurend op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen. Ook is het altijd bespreekbaar geweest en mogelijk gemaakt om toch bezoek toe te laten in situaties waarbij een bewoner achteruit ging in toestand, of terminaal werd/was, maar ook bijvoorbeeld bij erge onrust. Bewoners werden doorgestuurd naar het ziekenhuis om bijvoorbeeld foto’s te maken na een val o.i.d. en strikte quarantaine op eigen kamers werd niet toegepast omdat dit haaks staat op de visie van de organisatie.
Er werden mooie initiatieven geboren om de bewoners te laten weten en voelen dat ze niet vergeten werden en ook de medewerkers werden met attenties en lekkernijen niet vergeten. Het moraal van SAMEN was erg hoog. De bereidheid om er te zijn voor elkaar ook. Zo zijn er collega’s bijgesprongen op locaties waar door corona besmettingen een hoge werkdruk ontstond en/of een tekort aan personeel.
Er verschenen bezoektenten en zodra er groen licht kwam vanuit het kabinet om weer 1 bezoeker per bewoner toe te laten, lag er al een plan klaar en kon vanaf 25 mei direct al gestart worden met deze versoepeling. Er werd een speciaal plan- programma gelanceerd waarbij de mantelzorg zelf online hun bezoek kunnen plannen. Zo komt de regie weer een beetje terug én word het personeel niet belast met het inplannen van bezoeken. Bewoners, mantelzorg en medewerkers krijgen te horen wat er van hun verwacht word en welke voorzorgen we moeten nemen om bezoek toe te laten. Er zitten natuurlijk wel wat voorschriften aan vast. Zo vragen we bezoek naar hun gezondheid, we nemen de temperatuur op en we vragen ze de handen te ontsmetten. Bezoek mag alleen plaats vinden in de kamer van de cliënt of indien mogelijk naar buiten! Mondkapje moet alleen wanneer bezoek niest, hoest en proest (van hooikoorts bijvoorbeeld), zoveel als mogelijk de 1,5 meter afstand aanhouden, maar we gaan er niet als een politieagent bij staan, bezoek moet rechtsreeks vanaf de clientkamer de woning verlaten na het ontsmetten van de handen.
En dan vanaf 15 juni weer een versoepeling, een maand eerder dan gedacht! En weer laat de organisatie zien hier op voorbereid te zijn. Ook hier lag al weer een plan voor klaar en per direct kunnen er 3 verschillende mantelzorgers een bezoek in gaan plannen tot 3 x per week!
Is het spannend? Jazeker! Een eerste onderzoek laat geen oplopen van besmettingen zien, maar weg is Corona nog niet. We moeten alert blijven en wanneer er een woning is geweest die corona heeft meegemaakt, zit daar de angst er nog wel in voor een eventuele tweede “golf”. De woningen waar geen besmettingen zijn geweest (en dat zijn er gelukkig best veel) hopen dat alle maatregelen en strikt naleven van de voorschriften allemaal niet voor niets is geweest.
De bewoners en de mantelzorgers genieten (weer) van hun bezoek. Het is fijn om te zien dat ze elkaar in gezondheid mogen ontmoeten. Er is ze nog tijd gegund om samen wat tijd door te brengen!
Ik ben enorm trots dat ik een medewerker ben van de #SVRZ, een organisatie die heeft laten zien in tijden van deze crisis, waarbij hun visie in het geding kwam, hier zo dicht mogelijk bij te blijven en hier zo snel en goed mogelijk op te anticiperen.
Op wie bent u/jij trots in deze corona crisis?
#trotsop #SVRZ #zokanhetook
©Mariët de Landmeter
Reactie plaatsen
Reacties