BALKONSCENE BIJ HET VERPLEEGHUIS
Het niet naar de kapster kunnen heeft zo zijn voordelen. Voor haar leeftijd heeft ze nog bijzonder veel en zelfs vrij dik haar.
Dit werd altijd geknipt, geverfd, gekapt en gepermanent door de kapster. Maar ja, nu dus al even niet. Als zorgmedewerkers proberen we 1 keer in de week krullers in het haar te zetten en proberen we met stylingspray enz. er nog enigszins iets fraais van te maken.
Zelf vind ze het allemaal wel best en heeft ze zich er bij neergelegd dat het nu eenmaal even wat anders zit dan anders.
Hoe geweldig is dan de reactie van haar naaste familie!
Zij komen een boeketje bloemen afgeven bij de ingang en staan bij het balkon van onze woning te zwaaien. Het is wat fris maar niet getreurd, we trekken haar een dikke jas aan en daar staat ze fier rechtop op het balkon met haar familie te praten.
En die zeggen, goh wat zit uw haar mooi, u lijkt zelfs een beetje op prinses Beatrix!
Om dan de balkonscène helemaal áf te maken, wuift ze als een prinses naar haar familie.
Wat een vrolijkheid, de afstand word even helemaal niet gevoeld. Wat fijn dat door dit positieve contact moment we even helemaal niet in de gaten hebben dat er geen bezoek binnen mag komen. Het was gewoon goed zo. Mevrouw zelf heeft een grijns van oor tot oor en is blij met de complimenten, het contact met de familie, én met de mooie bos bloemen.
©Mariët de Landmeter
Reactie plaatsen
Reacties