Het maken van belevingsgericht contact
Belevingsgerichte zorg begint altijd met het maken van contact, het leggen van een verbinding.
Wanneer je in de zorg werkt zijn er de hele dag door momenten waarin je contact hebt met de bewoner.
Bij het wassen en aankleden, bij het naar toilet brengen, tijdens de maaltijden en noem maar op. Iedere keer beïnvloed je dan de belevingswereld van de bewoner.
Wanneer je geen oog hebt voor het maken van contact, je niet bewust bent van je doen en laten, en je het alleen maar vanzelfsprekend vind wat je doet, mis je de oprechte wens van een bewoner om jou iets terug te geven.
Een bewoner wil meer zijn dan alleen maar een object van zorg, maar ook een mens die zelf iets wil betekenen voor een ander. Dat kan een glimlach zijn, een woordje of een gebaar een bedankje enz.
De meeste contacten met de bewoner ontstaan omdat je als zorgmedewerker iets van plan bent, omdat je iets van de bewoner wil.
De manier waarop zorgen word opgevat is vaak gericht op direct resultaat, bijvoorbeeld je gaat naar de bewoner toe om te gaan wassen en aankleden, de bewoners naar de fysio brengen, meenemen voor het ontbijt enz. En dat bepaalt hoe je bij de bewoner komt en contact maakt.
Eigenlijk moet je steeds de vraag stellen: heb ik contact gemaakt door me te richten op de belevingswereld van de bewoner? Ben ik meegegaan in de wereld van de bewoner?
En ook al verloopt het wassen en aankleden naar wens en tevredenheid dan nog kun je deze vragen stellen. In veel gevallen heeft de bewoner zich gevoegd naar de regels en de routine van de medewerker en haar collega’s.
In de belevingsgerichte zorg moet je doel zijn: het verlenen van zorg die aansluit op de belevingswereld van de bewoner, met al hun complexe behoeften, wensen en gevoelens.
Dat kan betekenen dat je de zorg op een ander tijdstip moet geven of op een andere manier of misschien wel helemaal niet. Het gaat er om dat je flexibel in kunt spelen op belevingswereld van de bewoner.
Wanneer je die instelling hebt kun je jouw doelen aanpassen aan die van de bewoner. Daar horen vragen bij als, wat voor behoefte heeft de bewoner? Wat wil de bewoner? Hoe voelt hij zich?
De opleiding GVP (Gespecialiseerd Verzorgende Psychogeriatrie) die ik gevolg heb heeft me geleerd dat er in het maken van contact een aantal terugkerende stappen te onderscheiden zijn.
Zo stel je je eerst in op de wereld van de bewoner vóór je iets zegt, de bewoner aanraakt of samen iets onderneemt.
Die 6 stappen zal ik in komende blogs behandelen.
In de blogs spreek ik over de bewoners omdat ik voornamelijk mijn collega's in de zorg aanspreek die mogen zorgen voor mensen met dementie. Maar ik hoop dat ook mantelzorg en familie van mensen met dementie, iets mee kunnen nemen uit mijn blogs in het maken van contact, het leggen van verbindingen, in de omgang met mensen die dementie hebben.
Lezen jullie mee?