DE BELEVINGSWERELD VAN DE VERZORGENDE
Een groot gedeelte van de GVP opleiding (en eigenlijk de hele opleiding door) leer je vooral ook jezelf kennen.
Wie ben jij als verzorgende, hoe reageer je in stresssituaties, hoe zit jij in elkaar wat zijn je sterke kanten enz.
Ken jezelf, dan ken je de ander!
Het kan in de zorg niet anders, dat je emotionele spanningsvelden tegenkomt tijdens je werk. In de opleiding komen er 4 aan de orde.
Eén daarvan is : Betrokkenheid versus Afstand
Vroeger werd er vaak geleerd dat het niet professioneel was om je te hechten aan bewoners of om verdriet te uiten. Dat is nu gelukkig wel anders en zeker nu we het concept kleinschalig wonen veel kennen, kom je hier niet onderuit.
Zolang je (ver)zorgt blijft ‘emotionele arbeid” een deel van je werk. Echt professioneel ben je wanneer je in staat bent om gevoelens van pijn, verdriet en verlies van bewoners te voelen, zonder er zelf onder te lijden. Je kunt hun tegemoet treden in hun beleving zonder dat je er zelf verdrietig of bang van word.
Als GVP-er leer je het verschil in gevoelens te ervaren tussen je privé leven en in je werk. Je begint betrokkenheid en afstand beter te hanteren.
Er zijn minimaal twee voorwaarden nodig om echt professioneel te kunnen zijn.
De eerste is dat je je bewust word van je eigen gevoelens in de zorgrelatie en dat je die gevoelens wilt verwerken, een plaats geven in je innerlijke wereld.
De tweede voorwaarde is dat je collega’s de ruimte geeft om specifieke (zorg)relaties aan te gaan, gericht op het werk of eventueel een nauwe band. Maar die je ook beschermen tegen een té nauwe band.
Het is voor de mensen die je verzorgt van wezenlijk belang om te voelen dat de verzorgende zich écht voor hun interesseert. Dat kunnen bewoners voelen door de manier waarop ze worden aangeraakt, omgedraaid, de manier waarop ze op het toilet geholpen worden enz. het zijn altijd de speciale glimlachjes, grapjes, bijzondere verstandhouding of wat dan ook, die de bewoner het gevoel geeft als MENS te worden gezien.
Mensen met dementie kunnen zich vaak niet meer (goed) uitten maar hun gevoelens zijn zeker niet verdwenen!