Vraag maar niet meer....
Wanneer ik oud geworden ben,
en steeds verder in nevelen verdwijn,
en tijd me niets meer zegt….
Vraag me dan maar niet,
of ik je naam nog weet
Wanneer ik vergeten ben waar ik me bevind,
En verwarring bezit neemt van mijn hoofd.
Vraag me dan maar niet,
of ik nog weet wie je bent.
Wanneer mijn spraak steeds minder word
En ik mijn gevoelens niet meer uit.
Vraag me dan maar niet,
of ik weet dat je mijn kind of familie van me bent.
Vraag maar niets meer…
Zeg me maar hoeveel je om me geeft
Vertel me maar dat ik mag zijn wie ik ben!
Praat maar zacht en liefdevol,
zodat ik voel dat je betrokken bent.
Laat me weten dat je echte aandacht voor me hebt
en dat ik belangrijk ben.
Wanneer dementie bezit neemt van mijn brein
Laat dan betrokkenheid, aandacht en liefde de sleutels zijn,
Om contact met mij te maken,
En zo mijn hart te raken!
En mij te doen voelen dat ik leef!
© Mariët de Landmeter