TOCH EEN GELUKKIG EINDE?
Mensen reizen op hun levenswegHeel wat paden en wegen afDoornen en distels, bergen en dalen, zon en regenLicht en schaduw, blijheid en verdrietHet is er vaak allemaal tijdens de reis.De een zijn reis is lang, moeilijk en donkerDe andere reis kort, makkelijk en licht.Hoe de weg afgelegd wordt is zeer verschillend.Moedig, lichtvoetig, zwaar, blij of droevig.
Wanneer mensen in een verpleeghuis komen wonen, beginnen ze aan hun laatste reis.Als zorgmedewerker weet ik dat en krijg ik de kans om een stukje mee te lopen, en daar te ondersteunen waar gestruikeld wordt of waar bergen beklommen moeten worden. Maar ook mag ik dan soms delen in dankbaarheid en zonneschijn.
Hoe verschillend ieders levenspad ook is, bijna allemaal hopen we dat de overgang naar het hiernamaals snel en vredig mag verlopen. Omringd door geliefden, zonder pijn en strijd, in slaap vallen en op aarde niet meer wakker worden. Zo’n einde aan iemands levensweg is helaas geen vanzelfsprekendheid. Hoe iemands overlijden ook is, wanneer ik er getuige van mag zijn, ben ik altijd diep onder de indruk. Soms ben ik verdrietig of verslagen om de manier waarop, maar mag ook wel eens dankbaar en blij zijn wanneer lijden voorbij is. Als zorgmedewerker sta je emotioneel “verder” af van de bewoners dan hun familie en mantelzorgers. Toch raakt een overlijden mij altijd, zeker wanneer ik er getuige van ben.
Snel en plotseling, van het ene op het andere moment
Zo ziek, en het einde nabij
Zittend op de rand van haar bed
Haar hoofd tussen mijn handen
Zachtjes fluisterend, haar hoofd strelend en biddend blijf ik bij haar
Zo plotseling ziek, zo snel overlijdt ze,
Snel? Ja! Vredig? Nee…
Na een korte, heftige strijd voel ik haar leven tussen mijn handen wegvloeien, ze is er niet meer.
Veel tegenslagen, verdriet en rouw hebben haar levenspad gekruist. Gemis om haar geliefde man intense leegheid hierom en verlangen naar geluk, maakten haar ongelukkig en deden haar verlangen naar rust en vrede die ze op aarde nooit meer zou hebben gevonden.
Ze heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten, ze was een “pareltje” en ik heb de hoop dat ze de vrede en het geluk heeft gevonden waar ze zo naar op zoek was.
© Mariët de Landmeter